Podatki: „Podatek od Netflixa” już wszedł w życie

Zgodnie ze znowelizowanym art.19 ustawy o kinematografii podmiot dostarczający audiowizualną usługę medialną na żądanie dokonuje wpłaty na rzecz Instytutu w wysokości 1,5% przychodu uzyskanego z tytułu opłat za dostęp do udostępnianych publicznie audiowizualnych usług medialnych na żądanie albo przychodu uzyskanego z tytułu emisji przekazów handlowych, jeżeli ten przychód w danym okresie rozliczeniowym jest wyższy. W przypadku, gdy podmiot dostarcza usługę medialną na żądanie i posiada siedzibę w innym państwie UE dokonuje wpłaty on ustalanej na podstawie przychodów uzyskiwanych w Polsce.

Z tego obowiązku, zwolnione są następujące podmioty:

1. będącego mikroprzedsiębiorcą w rozumieniu Prawa przedsiębiorców lub
2. którego liczba użytkowników wszystkich udostępnianych publicznie przez niego audiowizualnych usług medialnych na żądanie w roku poprzedzającym rok, w którym jest ustalany obowiązek wpłaty na rzecz Instytutu, nie przekroczyła 1% abonentów usług transmisji danych zapewniających szerokopasmowy dostęp do Internetu; liczbę użytkowników usług transmisji danych zapewniających szerokopasmowy dostęp do Internetu określa się na podstawie danych z inwentaryzacji, o której mowa w art. 29 ustawy o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych.

Wpłat dokonuje się w okresach kwartalnych w terminie 30 dni po upływie kwartału.

Do należności z tytułu ww. wpłat stosuje się odpowiednio przepisy działu III (tj. dotyczący zobowiązań podatkowych) Ordynacji podatkowej z tym że uprawnienia organu podatkowego przysługują Dyrektorowi, a uprawnienia organu odwoławczego – ministrowi.

Co istotne, taki wpłaty stanowią koszty uzyskania przychodów, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, w dacie ich poniesienia.